Sinds 2007 organiseert de stichting A Sister's Hope sportieve evenementen om geld in te zamelen voor wetenschappelijk borstkanker onderzoek in Nederland.
Op 1 en 2 oktober 2016 liep ons Team Piece of Cake (voor de laatste keer) in twee dagen 60 km van Bussum naar het Olympisch Stadion in Amsterdam. De 10e editie van deze wandeltocht werd ons afscheid qua deelname als team. We zijn enorm trots dat wij in al die jaren € 401.344,- konden inzamelen voor wetenschappelijk onderzoek naar borstkanker. Met dank aan de vele donaties, sponsoren en hulp bij onze acties.

Onze motivatie is dat het goed voelt om eindelijk eens iets te kunnen DOEN 'tegen' borstkanker in plaats van machteloos toezien...

Trots zijn we ook op Cathy Seabaugh en Martje Hoekmeijer, de initiatiefnemers van
Stichting A Sister's Hope. De stichting heeft (inmiddels in elf jaar tijd) € 5.017.000,- kunnen bijdragen aan vroegtijdige onderkenning en genezing op maat van borstkanker.

Hoe gaan wij verder?
Het gouden idee van Erik, om oud tandengoud onder collega-tandartsen in te zamelen voor borstkankeronderzoek, blijft zich verder ontwikkelen. Sinds 2009 verspreidt deze actie zich als een olievlek over Nederland en bracht al € 298.551,65 op! Op de website TANDENGOUD VOOR BORSTKANKERONDERZOEK vind je alle informatie.
Motiveer jij jouw tandarts ook tot deelname?

Vanaf 2018 zal Erik deze actie zelfstandig ondernemen en jaarlijks in oktober overhandigt hij het ingezamelde bedrag aan Stichting A Sister's Hope.
Updates hiervan zijn te lezen op:
De website: Tandengoud voor borstkankeronderzoek
Deze FB pagina: EDM Tandartsen
En op deze FB pagina: A Sister's Hope

Wil jij deelnemen aan een event van Stichting A Sister's Hope?
Bezoek dan hun website door op deze regel te klikken.

Nogmaals bedankt voor jouw belangstelling en bijdrage.
Namens alle teamgenoten,wens ik je een gezond en actief leven.
Met hartelijke groet,

Monique Helfrich
november 2017

woensdag 14 oktober 2009

A Sister's Hope 60k Walk 2009

Het is ons gelukt!
Met alle 8 tegelijk finishten we zondag in Amsterdam!
Maar laat ik bij het begin beginnen…

Zaterdagochtend ontmoetten we elkaar bij de finish. Ons teamdeel afkomstig uit Broek op Langedijk stond daar al een uur op ons te wachten omdat Ton (de man van Anneke) het hele weekend deel uitmaakte van de crew, waarvoor ons aller respect!
De toespraken van o.a. oprichtsters Martje en Cathy waren deze editie kort maar krachtig en al gauw werd overgaan naar de uitreiking van de roze linten aan drie wandelaars waarna deze linten elke 45 minuten worden overgedragen aan een andere wandelaar. Wij zijn onderweg geen lintdragers tegengekomen, bedenk ik nu.
Na een feestelijke warming up door Olga Commandeur konden we met warme spieren van start! Het was een herfstig weekend maar gelukkig bleef de voorspelde 90 % neerslagkans uit. Beide dagen hebben we 1 kort maar krachtige bui gehad en zo nu en dan hadden we een paar minuten de paraplu nodig maar de weergoden waren ons gunstig gezind waardoor we vaak genoeg hadden aan ons groene T-shirt.

De tocht van Amersfoort naar Amsterdam loopt via een prachtige route door bos, over de hei, langs rivieren. Na enkele kilometers kozen Bernadeth en Thea voor een langzamer tempo en voor iedereen ‘vlogen’ de kilometers al pratend voorbij. Gesterkt door een enthousiast ontvangst bij elke pitstop (waar we verwend werden met fruit en ‘koek en zopie’) vervolgden we snel weer onze weg want het was te koud om ergens lang te blijven zitten. De horeca langs de route deed dit weekend daarom goede zaken en wij grepen deze ‘gelegenheden’ ook aan om even bij te komen met een lekkere bak koffie… dit is volgens mij het enige weekend in het jaar dat een horecabaas en andere gasten tolereren dat wandelaars aan tafel hun sokken gaan verschonen ☺

De eerste dag stond er 39 km op de teller bij de aankomst in Weesp. Een lekkere massage en een goede warme maaltijd deden wonderen waardoor we ’s avonds zelfs nog konden dansen! De hele club verdween beetje bij beetje naar een lekker warm bed terwijl ik mijn tentje in dook (zalig!!!)

De tweede dag werd met 27 km en een uitgerust team een PIECE OF CAKE!
Margriet werd halverwege deskundig opgelapt en liefdevol opgepept want haar voeten waren flink beblaard maar deze bikkel heeft de hele tocht hier geen kik over gegeven! Door leuke plaatsjes, langs en over water en dwars door de natuur die ook Amsterdam rijk is, bereikten we zondagmiddag met een voltallig team de voorlopige finish; sporthallen Zuid. Ton, Toon, Paul en Jan met de kinderen wachtten ons al op: wat een leuk ontvangst!
In een rumoerige zaal, wachtend op een massage, kreeg ik een telefoontje van Cathy Seabough (de Amerikaanse oprichtster van ASH) met de vraag of ons team in het stadion op het podium wilde verschijnen….en…. of ik dan wilde vertellen hoeveel ons team heeft ingezameld en waarom ik drie jaar geleden besloot mee te doen!!!!????
Help, daar kreeg ik acuut een brok van in mijn keel! Natuurlijk zei ik ‘JA’ tegen deze eer. Maar vervolgens kwamen de kriebels. Waarom hoorde ik dit nou pas een half uur voor de finish? Wat moest ik zeggen? Zou ik dat wel kunnen? Was ik nou maar niet zo vroeg mijn tent ingedoken zaterdag want kort daarvoor had Cathy al aangegeven dat ze mij die avond wilde spreken.
Maar goed… gelukkig kon ik mij toch nog ontspannen tijdens de beenmassage en verder had ik nauwelijks tijd meer om na te denken want ik wilde me nog opfrissen voordat ik de finishoutfit aandeed. Ik heb zelfs mijn tanden nog gepoetst want stel je voor dat ik Balkenende zou moeten zoenen mwhahahahaha…
En toen was het zover! Via de achteringang??? kwamen alle wandelaars en vrijwilligers het Olympisch Stadion in. Dit zal ongetwijfeld een goede reden hebben maar het was minder leuk en sfeervol dan anders. Door deze verandering kregen wij ook geen ballon in handen en ik liep de eerste minuten wat verwilderd in het rond op zoek naar Erik, de jongens en ballonnen voor het team ipv aandacht te hebben voor het podium. Voordat ik het wist, werden we al op het podium gevraagd en deed ik geĂ«motioneerd een woordje. Achteraf had ik natuurlijk heel iets anders willen vertellen en ook mijn motivatie tot meedoen veranderde ter plekke in een soort vertaling van Cathy’s Engelstalige speech. Maar ja, het is gebeurd en we moeten het er maar mee doen. Tot mijn eigen schrik, vertelde ik ook aan die paar duizend getuigen dat ik de volgende editie ook wel weer mee zou doen…. oeps! En toen?
Ja toen werd het inzamelingstotaal bekend gemaakt…. En het kon ook niet anders dat zo’n 450 wandelaars deze keer goed zouden zijn voor

€ 1.000.000,-

Waanzinnig niet?
Ongelooflijk dat zo’n relatief kleine maar enorm gemotiveerde groep mensen in staat is zo’n hoog bedrag bij elkaar te krijgen! Als wandelaar word je in de watten gelegd en krijg je alle hulde maar ons team geeft alle hulde aan iedereen die het voor ons mogelijk maakte met een bedrag rond de € 30.000,- aan de finish te verschijnen.
Alle sponsoren ENORM BEDANKT voor jullie bijdrage!
En ook iedereen bedankt die mij dit weekend steunde met lieve attenties, opbeurende sms-jes en email! Dat heeft mij heel veel goed gedaan!

Gisteren werd tijdens een afsluitingslunch en evaluatie duidelijk dat Aleida, Anneke en ik in 2010 weer deelnemen en Ton doet weer mee als crewlid.
“Piece of Cake” blijft dus in de lucht en met beide benen op de grond.
Kunnen we weer op jullie steun rekenen?
Of doe je in 2010 zelf mee?
Ik hoor het graag!

4 opmerkingen:

  1. ik ben mega trots op jullie en wie weet volgend jaar :)

    corinnexxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wow Monique, jullie hebben weer geweldig 'werk' afgeleverd! Goed hoor!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben zo trots op je dat wat ben je toch geweldig dat je dit elk jaar weer doet. Durf niet te zeggen ik doe ook mee want ik weet het nog niet maar ga er zeker over nadenken !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Respect!
    Wat een opbrengst, wat een inzet...
    Grote dikke knuffel van Mandy

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...